Zelenika naar Rotterdam, naar de Put.

 

De Hendrika in de Waalhaven.

Gezeten aan boord in de Put, onze thuishaven aan het Vuile Gat bij de Tiengemeten, nog een verslag van de laatste weken. Nadat de Lunde aan boord was van de Eemslift Hendrika, hebben we 2 nachten door gebracht in een AirBenB, een in Zelenika en de laatste avond vlakbij het vliegveld van Dubrovnik. Van daaruit een directe vlucht naar Rotterdam wat allemaal heel soepel verliep. 

 

Lunde op het dek van de Hendrika.

De eerste week thuis was een week van boodschappen doen, de tuin aanpakken, dokters bezoeken, naar de Put om naar de ligplaats te kijken etc. Maar eerst naar Heeg in Friesland waar Saskia, Paul en de kinderen een week verbleven. Heerlijk iedereen weer te zien en te spreken. Het weer was goed en een temperatuur waar wij aan gewend waren, dus warm. Ondertussen werd de Hendrika heel nauwkeurig gevolgd via Marine Traffic. Toen ze in de buurt van Rome opeens stil lag was het spannend wat er aan de hand was. Gewoon even rustig om niet te vroeg in Nice aan te komen! Met Hans-Erik was regelmatig contact over de route, hij komt later aan de beurt in Kiel. 

DE Lunde gaat van boord.

 

De afgelopen week hebben we de meisjes opgehaald om te logeren. Zij maakten mee dat vrijdag avond 29 juni de Lunde aankwam in Rotterdam en van de Hendrika in het water werd getakeld. De meisjes en ik mochten ook aan boord en we moesten onder de brug blijven. Wat een belevenis, zeker omdat de Lunde vlak voor onze neus opgeheven werd. Steyn van Driessel, onze contact persoon, was aanwezig en begeleidde de te waterlating. Opnieuw werd alles weer heel professioneel en rustig gedaan. Bedankt Steyn voor alle inzet.  Ton en Roland, broer van Ton, hebben haar overgevaren naar de Veerhaven in Rotterdam en Ton is aan boord blijven slapen.

Zaterdagochtend ben ik naar Rotterdam gegaan met de meisjes met de trein en taxi naar de Veerhaven. Rond 12.00 uur zijn we op stap gegaan. Nieuwe Waterweg, Oude Maas, Spui, Haringvliet en het Vuile Gat naar de haven. Alles met stroom tegen waardoor we bijna 6 uur onderweg zijn geweest. Het ging erg goed, de meisjes amuseerden zich afwisselend met buiten zijn, sturen, loom bands voor hals- en armbandjes te maken en af en toe op de IPad. Wat wennen is de diepte van de wateren. Gewend aan diepten van meer dan 10 meter tot heel diep was ik af en toe wel wat gespannen met een diepte van 1.70 meter onder de kiel als minste. Op het Haringvliet werden we overvallen door een zwerm hele kleine muggetjes, dat is het zoete water! Na een geïmproviseerde maaltijd werden we opgehaald door Roland.

We liggen nu aan de steiger waar we voorheen ook weleens hebben gelegen en ontmoeten oude bekenden. Vandaag weer gezwommen sinds lange tijd. In de rivier is aan de kant veel plantengroei, iets wat blijkbaar vorig jaar wat problemen gaf bij het in- en uitvaren van de haven. We gaan het zien. De komende weken zullen we regelmatig aan boord zijn. Ton heeft vanmiddag al een aantal zaken naar de auto gebracht die mee naar huis gaan. In de afgelopen jaren hebben we het een en ander aangeschaft, meegenomen etc. die hier niet meer gebruikt gaan worden. Dat hoort bij het aangaan van een nieuwe periode op de boot. Dat geldt ook voor het blog. Ik heb al die jaren het leuk gevonden om onze belevenissen op het blog te zetten. Hierbij wil ik iedereen bedanken die de moeite namen om de verhalen te lezen. Ga andere verhalen lezen van zeilers die nog onderweg zijn. Wij doen dat ook en genieten van onze ervaringen en herinneringen.  

 

Lunde gelift en onze laatste avond met de boot in de Med.

 

Onderweg naar Zelenika.

Gisteren was het echt een dag van afwachten en de laatste zaken aan de boot doen. Het frame van de bimini vastleggen op het voordek, de sprayhood eraf halen, grootschoot eraf, koffer pakken en nog een laatste warme maaltijd bereiden voor de lunch. We kregen bericht dat we rond 18.00 uur bij de kade van Zelenika werden verwacht. De Eemslift Hendrika was rond 16.00 uur in de baai aangekomen en zou eerst nog boten eraf halen. 

 

Divana onder weg.

Samen met de Divana opgevaren naar Zelenika en bij aankomst werden de landvasten door Stephan en Hans-Erik aangenomen. De agent was druk bezig met de papieren voor een Nederlands motorjacht dat van de vrachtboot af kwam. 

Aan de kade van Zelenika.

 

Ik kon makkelijk van boord komen vanwege brede horizontale fenders langs de kant.  De agent nam onze papieren aan en daar hoefden we verder niets meer aan te doen. Als beide boten gelift waren kregen we ze bestempeld weer terug. Rond 18.30 uur kon de Divana naar de Hendrika gaan, de bagage achterlatend op de kade. Wij zouden  e.e.a. in de gaten houden. Wij waren erg benieuwd hoe alles zou gaan en zagen het jacht op de achterkant van de vrachtboot geplaatst worden. De agent kwam tenslotte in actie door een pilotboot te activeren, die Hans-Erik en Stephan terug zou brengen. Door de late actie konden zij aan boord wel zien hoe het jacht vast gelegd werd, dat was een meevaller. Terug aan de wal ging Hans-Erik bij Ton aan boord en op weg naar de Hendrika. Stephan en ik zorgden voor de bagage en activeerde de agent voor de pilotboot toen ook de Lunde op de Hendrika was gelift. Ton was zeer te spreken over hoe dit gedaan werd, heel veel personeel, heel professioneel en het gaf hem vertrouwen hoe de boot nu op de Hendrika ligt. Hans-Erik en Stephan hadden voor 3 dagen een hotel in Melijne, vlakbij Herceg novi. Wij een appartement in Zelenika. Wij werden opgehaald door een broer van de verhuurder en waren blij dat deze stap goed verlopen was.

Bijna aan boord van de Hendrika.

 

 

 

 

 

Lunde aan boord van Hendrika.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eemslift Hendrika.

Vanmorgen met een taxi naar Herceg novi en daar geregeld dat we met een taxi naar ons appartement bij het vliegveld van Dubrovnik-airport worden gebracht. We drinken thee met Hans-Erik en horen dat Stephan gisteren op de boot 2 keer gevallen is en zijn ene been niet meer kan bewegen. Hij wil niet naar een dokter, Hans-Erik koopt een wandelstok zodat hij zondag wat steun heeft en bij het hotel nog een knieband kan aanschaffen. Heel jammer dat we geen afscheid van Stephan hebben kunnen nemen. Wij gaan in een park in de schaduw zitten, eten onze boterhammen op en lezen de krant van vandaag. Tegen half 5 lopen we naar de taxi die ons weg gaat brengen. Vanwege de drukte bij de douane, een uur oponthoud, neemt hij een binnenweg, we zijn daar zo door de douane en genieten nog van de mooie natuur en de rustige weg. Ton eet in het appartement een heerlijke pizza en ik neem een broodmaaltijd. Yoghurt toe, die nog op moet. We laten morgen nog wat eten achter voor de verhuurster. Een hele rustige afsluiting van deze periode, die soms hectisch en enerverend is geweest. Nu de boot naar de Put gaat, onze oude haven bij het Haringvliet- Tiengemeten, gaan we daar eerst met opruimen beginnen. Na 10 jaar op stap geweest te zijn is het nodig om rustig te kijken wat er weer nodig is om in Nederland te varen. 

Ons laatste uitzicht in Montenegro.

 

Onverwachts onze laatste avond aan boord.

de fok wordt opgerold.

De afgelopen dagen hebben we weer van alles gedaan. Het muziek optreden van de band was erg mooi en druk bezocht. Tevoren hebben we met zijn vieren, wij, Hans-Erik en Stephan,  gegeten bij het restaurant waar wij het vorige weekend ook gegeten hadden. Het was weer super goed en gezellig. Wel frappant dat je in korte tijd bevriend raakt met mensen. We doen onze was weer bij de mevrouw en opnieuw wilde ze niets hebben. Het is de gastvrijheid van de Montenegrijn. Een fles wijn neerzetten als ze het niet ziet is het minste wat we konden doen. We wandelen in de buurt enop zondag halen we het grootzeil en de fok eraf. Hans-Erik en Stephan komen aangelopen en willen heel graag hiermee helpen. Mijn taak wordt wat foto’s nemen van de arbeid. 

De laatste vouwen van het zeil.

 Maandag nog bij de Hollandse familie langs gegaan. De zoon, Goran, en zijn vriendin, Suzanne, waren aangekomen. We drinken wat en horen van allerlei zaken over het land. Dinsdag zijn we naar Zelenika gelopen en bij de tourist office geïnformeerd hoe naar Dubrovnik-airport te komen, Dubrovnik-airport ligt halverwege Dubrovnik en Montenegro. Daar gaan we vrijdagavond slapen om zo op tijd bij de luchthaven te kunnen zijn op zaterdag. Het lastige punt is de douane tussen de twee landen, dit kan soms veel  tijd in beslag nemen en daar moet je rekening mee houden. Tevens boodschappen gehaald, omdat we Hans-Erik en Stephan voor woensdagavond uitgenodigd hebben om te komen eten. Goran komt eind van de middag nog een biertje drinken aan boord. Montenegro is vernoemd naar de zwarte bergen waar wij op uitkijken. Daar komt de oorspronkelijke bevolking vandaan, zoals zijn vader en zijn familie. Op een hoge top is een mausoleum gebouwd voor de vroegere koning. Vandaag en morgen zijn hier nationale feestdagen en alles is gesloten. Dus nog vlug de laatste boodschappen hier op de Marina gedaan.

 

het zeil zit in de zak.

Vanmorgen kregen we een bericht dat onze lifting op donderdagavond is i.p.v. vrijdag. De consequentie is dat we vanmiddag het frame van de bimini eraf hebben gehaald, de boot schoongemaakt zodat we morgenochtend de laatste zaken kunnen regelen. We hebben een Airbnb in Zelenika geregeld en hebben nu vrijdag de ruimte om op Dubrovnik-airport te komen. Het wordt toch spannend hoe alles morgen zal gaan en we doen met de Davina de gezamenlijk de zaken, customs, police en harbour-office, in Zelenika.